თუ კითხულობთ სტატიებს მსგავსი სათაურით, თუ თქვენი პირადი ფეისბუქის გვერდზე მოიპოვება პოსტი ან გარეკანის სურათი წარწერით “Be Different” (“იყავი განსხვავებული”), გილოცავთ! მაშინ თქვენ თინეიჯერი ხართ! უფრო ქართულად რომ ვთქვათ, გარდატეხის ასაკში მყოფი ადამიანი, რომელსაც ხშირად უხდება საკუთარ თავთან ბრძოლა, საკუთარი სურვილების წინააღმდეგ წასვლა, რათა გამოვიდეს საკუთარი თუ სხვების ჩრდილიდან და საზოგადოებას დაუმტკიცოს, რომ იგი ინდივიდუალური, დამოუკიდებელი, თავისუფალია…
“მერე რა, რომ ლურჯი თმები არ მიხდება და სიმართლე რომ ვთქვა, არც მომწონს, სამაგიეროდ, ქუჩაში ყველა მე მიყურებს. ეს კი სასიამოვნოა.”
ჩემი აზრით, დღევანდელი მოზარდების პრობლემა ისაა, რომ თავი ყველას განსხვავებული ჰგონია – “განსხვავებული ადამიანები” უკვე იმდენად ერთნაირები არიან, რომ ვხვდები, ჩემი “ჩვეულებრივობა” უფრო არაშაბლონურია, ვიდრე მათი გამორჩეულობა.
თუმცა, შედეგებზე საუბარს ყოველთვის მიზეზების ძიება ჯობს, რომ პრობლემის გადაჭრის გზა გამოჩნდეს. მახსოვს, მეგობარი მიყვებოდა (რომელმაც ერთ-ერთ დებატზე იცრუა, რომ გეია), რომ დიდი ხნის განმავლობაში შეუმჩნეველი იყო, ხანდახან ის მასწავლებლებიც კი ვერ ცნობდნენ, რომლებიც წლების განმავლობაში ასწავლიდნენ მის კლასს. ნიკოლოზმა კი პოპულარობის არასაიდუმლო ფორმულა აღმოაჩინა: “მძიმე როკი + (ნებისმიერი!) რწმენის უგულებელყოფა + ირონია, სარკაზმი, ცინიზმი + ნიჰილიზმი = განსხვავებულობას!”
ჩემის მხრივ, მეც აღმოვაჩინე ერთი ფორმულა: – ოჯახის, გარშემომყოფების ყურადღებას + მათივე სიყვარული = ბედნიერ ბავშვობას.
ბავშვებო! განსხვავებულობისკენ ჩვენივე არასრულფასოვნების კომპლექსი გვიბიძგებს – ჩვენ ისედაც ინდივიდუალურები, არაჩვეულებრივები და მშვენიერები ვართ! დავაფასოთ არაშაბლონურობა აზროვნებაში და არა – გარეგნობაში. ვიყოთ ის, ვინც ვართ და ნუ დავაკომპლექსებთ ერთმანეთს. “ყველა ადამიანში მზეა, ოღონდ აცალეთ, რომ ინათოს” (სოკრატე).
P.S. ეს პოსტი არ ამტკიცებს იმას, რომ განსხვავებულობა ცუდია, პირიქით. ამბობენ, თუ განსხვავებული ხარ, ე.ი. ღმერთმა შენს შექმნაზე ბევრი დრო დახარჯაო. თუმცა, სასაცილოა ყალბი, არაბუნებრივი განსხვავებულობა, რომელსაც ასე ხშირად ვხვდებით ცხოვრებაში…
სასწავლო ცენტრი 